ملا­علی قاری در کتاب الاسرار المرفوعه با تکیۀ عمده بر نقد متن احادیث به بررسی احادیث موضوع پرداخته­است. وی بر اساس مبانی گوناگون اعمّ از عرضه بر قرآن، عرضه بر سنّت و روایات قطعی، استفاده از تعبیر «لا اصل له»، مشابهت حدیث با سخن صوفیه، متکلمان و عالمان سلف، اشتهار روایت در زبان عامۀ مردم به­عنوان ضرب‌المثل، اتفاق­نظر عالمان بر موضوع­بودن حدیث، ردّ‌ محتوای حدیث بر­اساس معنا یا تعصّبات مذهبی، مخالفت با تاریخ و واقع بیرونی و مخالفت با الفاظ مشهورتر حدیث، برخی از روایات را موضوع خوانده­است؛ چنان‌که گاه بر­اساس وجود راوی متّهم به وضع و کذب در سند حدیث و ذکر طرق و اسناد ضعیف روایات حکم به وضع حدیث کرده­است. آن­چه در این کتاب جای تأمّل و اهمّیت دارد؛ پرداختن نویسنده به تقدّم اثبات حدیث بر نفی آن با استفاده از ابزارهای گوناگون برای وارد­کردن حدیث به دایرۀ صحت یا حتّی ضعف است که از این رهگذر از برخی ابزارها مانند عرضۀ روایت بر قرآن و روایات به­منظور تأیید محتوای آن، تأویل حدیث، بیان احتمال رخ­دادن تصحیف، ضعیف­دانستن روایت، حکم به صحت معنای حدیث، بیان اشتباه محدّثان در موضوع­نامیدن حدیث و تقویت اسناد حدیث سود برده­است.